Gezinspost ~ Een verse baby voor de lens

On 4 sep, 2014
By Ruth
With 4 Comments

Mijn kleine broertje kreeg een vers baby’tje. Broertje. Baby. Dat ten eerste was al onwerkelijk, om meerdere redenen, of eigenlijk maar een: hoe onwerkelijk oud ben ik eigenlijk aan het worden?

Terug naar het beeldige baby’tje (dat ik eigenlijk wil schrijven als babietje – veel mooier). Al weken kon ze geboren worden, maar ze gedijde braaf en rustig in de groeiende buik van haar mama. Al weken stond ik paraat met opgeladen accu’s en lege geheugenkaarten. Want ik vond het maar wat spannend. En een grote eer. Want ik mocht de foto voor het geboortekaartje maken.

We hadden al een keer proefgedraaid, de aanstaande moeder en ik, met een pop. De ouders hadden een specifiek idee, geïnspireerd door het www. De pop, Mina, bleef heel lieftallig en uiterst stil op haar plekje liggen. Dat werkte prima. Maar hoe zou dat gaan met een kindje dat daar in haar eentje op een dekentje moest liggen?

Wel, dat ging buitengewoon goed. Mijn broer, ofwel de papa, was een en al zorg en week niet van haar zijde. Dat was naar genoegen, blijkbaar. Het meisje lag daar lieftallig en bijna stil en, niet te missen, enorm snoezig op haar dekentje.

Ik vond het heel bijzonder om te mogen doen. Het kleine meisje is inmiddels drie maanden oud en groeit als kool. Binnenkort laat ik een paar foto’s uit de reportage zien die ik mocht maken van dit meisje terwijl ze nog in haar mama’s buik zat; foto’s van de ouders en de buik.